İnsanın hikayesi hazindir aslında. Engebeli bir arazide koşuyor gibiyiz hepimiz. Mutluluklarımızı o engebeler arasındaki kısa mesafelere benzetiyorum ben. Biraz durulup soluklanılacak,yavaş gidilecek düzlüklerimiz onlar. Biliyoruz ki önümüzde yine bir üzüntü,sıkıntı olacak ancak koşmaya devam ediyoruz. Bir noktada yine soluklanacağız umuduyla... Hâsılı yine bir engel atlamak zorundayız. Deprem bu ülkenin en büyük zorlarından.. Bugün Elazığ'da olmasak da yüreklerimiz orada,travmalar içimizin derinliklerinde her an hazır. Elazığ için,İstanbul için,vatanımız için dualarımız da. Ancak koşuya devam etmek zorunlu... O halde insanın hikayesi hazin değil de nedir?..
Bu peçeteliği epey zaman önce kolajlamıştım. Resimlerinde bir mutluluk,bir enerji yakalamıştım. Koşmaya devamsa eğer buradaki renkler güzelliğinde soluklanmalarımız olsun.
Hayat da zaten o peçeteliğin üzerindeki kolaj gibi. Sadece renkler her zaman o kadar masum ve neşeli değil.
YanıtlaSilGüzel bir çalışma olmuş.
Sevgiler
Yaşamak çok güzel. İnsan olmak da bir o kadar zor.
YanıtlaSilinşallah..Enkaz altlarında değil, renkli gökkuşaklarının altında tamamlansın ömrümüz..
YanıtlaSilNe güzel dua. Amin.
YanıtlaSil