Bu seneyi İstanbul'da geçirdim desem yeri. Sık sık gelip dönmek zorunda kaldım ve doğrusu yoruldum. Yine buradayım. Kızım rahatsızlanınca acilen geldim. Şimdi çok şükür iyi.
Dönmeden önce birkaç saatliğine anne-baba ve kardeş ziyareti için mahallemize uğradım. İstanbul'da mahalle kültürü olan yerler pek az artık. Benim mahallem bu kültürün hala yaşadığı nadir mekanlardan. Bu sefer çok kısacık da olsa bir dolanıp resimlerini çektim.
Bu köşkün bahçesinde sebze yetiştirilirdi. Taze taze satın alırdık. İçindekilerle bir samimiyet yoktu. Ne hayatlar yakıştırırdım şu duvarların arkasına...
Zamanla evlerin çoğunun çehreleri değişti o eski mütevaziliklerinden eser kalmasa da sokağımızın yeni rengi oldular.
Mahallemizin kıyısında da olsa apartmanlarımız var artık ne yazık ki!
Komşularımız onları meşhur etme sözüme karşılık fotoğraflarını çektirdiler.
Ayaküstü sohbetin de tadına doyulmaz hani.
I
Her yer çirilçiçek..
Güzel mahallem sakın apartmanlara, sitelere yenik düşme. Evlerinin ,bahçelerinin çehresi değişse de ruhunu hiç kaybetme.
NOT: Bu yazı 10 Haziran'dan beri yazılıyor. Öyle uzak kaldım ki buralardan.Şu anda Ünye'deyim. Bu araya bayram,ziyaretçiler, ziyaretler,Ramazandan önce başlamış olduğum İngilizce kursu,kızımın sınav stresi sığdı.Şimdi yeniden dört günlük bir İzmir,Ayvalık peşine İstanbul yolculuğumuz var. İnşallah yeniden buluşana kadar hoşça kalın.
