BİLECİK HATIRASI
İnsan doğduğu yere benzer, demiş ya şair,ben de insan yaşadığı yerleri sever diyorum.
işte, Anadolu'nun bağrında bir kartal yuvası: Bilecik.Çocukluk ve gençlik hayallerimin altına atılan imza. İlk göz ağrım.
Baksan küçücük ,taşlık tepelik bir yer.
Bir de bana sor. En genç çağımda havasını soluduğum, "Saf çocuğu masum Anadolu'nun." Evet, masum Anadolu'nun kendi halinde yaşantısını tanıdığım, çocukların isminin "masumcuk";ev geçindirme becerisinin adının ise "kadın eli" olduğunu öğrendiğim durak...Şeyh Edebalı'nın maneviyatıyla bereketlenmiş vatan toprağı ...
Otuz yıl öncesine uzanan bir dostluğun kilometre taşlarından birine daha dahil olmak,sevdiklerimizin mutluluğunu paylaşmak, Bilecik havası solumak için yollardaydım iki hafta önce. Kızımız gelin oldu. Ben de mutluluklarına dahil oldum. Ne yazık ki hatıraları arayacak vakit yoktu, hemen döndüm. Değişen çok şey var tabii ama Bilecik yerli yerinde ve anılarımı saklıyor. Daha ne olsun?..
Bilecik'ten geçmiştik bir yolculuk esnasında, uğrama fırsatımız olmamıştı ama benzer hisler yaşadım ben de. Anadolu'nun sıcaklığı ve sadeliği ile havası hoşuma gitmişti. Birkaç gün kalmak, gezmek, halkı ile tanışmak lazım. Yurdumuzun her yeri bir başka güzel vesselam. Sevgi ve selamlar..
YanıtlaSilBilecik buradaki görüntülerden ibaret değil elbette. Ne yazık ki zaman çok dardı. Dışarı bile çıkamadım. Sanırım bunları çekerken tatil dönüşlerinde hissettiğim evime kavuşma sevincini tekrar yaşamak istedim. Ancak değişen çok şey var tabii ki...
YanıtlaSilmerhaba blogumu yeni açtım bende beklerım:)
YanıtlaSilHoş geldiniz. Hayırlı olsun blogunuz.
SilKahveyi de severim.
Sil