17 Aralık 2015 Perşembe


             DİNGİNLİK
           
            Malum hayat zor.Sabahın seherinde sıcacık evinden çık, kendini yollara at; evlat bir yana, koca bir yana, sen başka bir tarafa, bölük pörçük ol. Sonra da akşama kadar iş yerinde cebelleş Nihayet trafik çilesini aşabildiysen akşamın bir vakti otel görevi yapan evine var. Eee bitti mi ? Yok canııım, nerdeee? Daha yemek yenecek, çocuk avutulacak sevgi ve ilgi paylaştırılacak...
           Buna can mı dayanır? Ama dayanmalı.  Zira  gençlerimiz böyle bir hayata mahkum görünüyor.
          Peki  ruh nasıl sağaltılacak, anneler kendisiyle ne zaman ve ne şekilde baş başa kalacak?
          Sanki gençler bunu pek de başaramıyor, kendilerini sanal aleme esir ediyorlar ve mutlu da olamıyorlar gibi-bu benim şahsî düşüncem- değil mi?
          Oysa  minicik mutluluklar var. onları yakalayabilmek ruha dinginlik verir.
          Benim güzel kızım, gözümün nuru, hanemi yuva yapan ilk ses , evimin her daim yakışığı yavrum kendini mutlu edecek bir uğraş bulmuş. kısacık zamanlarda ruhunu sağaltıp bedenini dinlendiriyor ne güzel. Minik kanaviçelerle kısa molalar veriyor koşturmacalarına.
       
Sevindirdin beni can kuzum bu uzak diyarlarda nefes alacak oyalanmalıklar edindiğini görmek çok güzel.

10 yorum:

  1. Sevgili ve saygılı ablam..yazı içinde geçen "gençler kendini sanal aleme birakti"manasindaki sözlerine ben de katılıyorum ..evet kadın olsun erkek olsun bir yerlere bağlanıp kaldık sanki..benim üç çocuğum var isim ben bitsem bile bitmiyor yine de iki saat ayırdı kendime her gün ..gözüm gibi kollarım bu zaman dilimini onun için başka şeyleri erteliyorum..belki biraz daha zaman ve değeri kavramını öğrenmemiz gerekiyor bir gün değil bir hafta bile bazen öylece geçiyor yetmiyor..

    Kanavice sakinleştirici bir etkiye sahip sanki izleyenler bile istifade ediyor yavrunuzun ellerine sağlık ;)

    YanıtlaSil
    Yanıtlar
    1. Teşekkür ederim güzel sözleriniz için. Evet ne yazık ki gençlerimiz pek çok güzelliği yaşayamıyorlar. Buna istemeden ve dahi bilmeden de olsa biz anne babalar sebep olduk sanki. İstedik ki çocuklarımız güzel okullar bitirsin,aman ders çalışsın,başka şeylerle vakit gecirmesin. Hatta misafirle bile çok ilgilenmesine gerek yok. Ders çalışsın. Evet bunu başardık ama sosyal hayattan kopuk, para kazanmaya endeksli insanlar oldular. Bir çeşit modern köle. Kızlarımız da bu hengamede kaybolup gittiler. Sakın yanlış anlaşılmasın elbetteki kızlarımız da ayaklarının üzerinde durmali,ekonomik özgürlükleri olmalı. Öğretmen bir anne olarak başka türlüsünü düşünmek elimden gelmez zaten. Ancak onların annelik görevi unutulmamalı, çalışma hayatlarına başka bir model getirilmeli diye dusunuyorum.

      Sil
  2. Sevgili ve saygılı ablam..yazı içinde geçen "gençler kendini sanal aleme birakti"manasindaki sözlerine ben de katılıyorum ..evet kadın olsun erkek olsun bir yerlere bağlanıp kaldık sanki..benim üç çocuğum var isim ben bitsem bile bitmiyor yine de iki saat ayırdı kendime her gün ..gözüm gibi kollarım bu zaman dilimini onun için başka şeyleri erteliyorum..belki biraz daha zaman ve değeri kavramını öğrenmemiz gerekiyor bir gün değil bir hafta bile bazen öylece geçiyor yetmiyor..

    Kanavice sakinleştirici bir etkiye sahip sanki izleyenler bile istifade ediyor yavrunuzun ellerine sağlık ;)

    YanıtlaSil
  3. Anneciğimin güzel mirasıyla 30 yaşımda tanışsam da, onunla aynı ruha dokunmak bambaşka. Bir nebze olsun dindiriyor hasretimi... Teşekkür ederim anneciğim; eline, ruhuna sağlık...

    YanıtlaSil
  4. Geldim, geldim!♥♥♥ İlk yorumunuzu okuyunca hemen bloğunuzu okumak istedim ama göremedim. Yani blog adınızı tıklayınca bloğunuz açılmadı ama ikinci yorumla bana adres vermeniz çok iyi oldu:)Çok güzel bir blog olmuş. Ellerinize, yüreğinize sağlık. El işleriniz harika. Bundan böyle her gün size konuk olacağım. Sevgiler, selamlar Begonvilli Ev'den.

    YanıtlaSil
  5. Tesekkur ederim. Konuğum olmanızdan mutluluk duyarim. Sizi yormazsam bir iki şey daha sormak istiyorum. Yorumlarım niçin iki kere çıkıyor olabilir bir de blogu olmayanlar yorum yazınca görünmüyor mu? Cevaplayabilirseniz sevinirim. Cevap veremezseniz de canınız sağolsun. Mutlu ve huzurlu paylaşımlarda buluşmak dileğiyle...

    YanıtlaSil
  6. Bu yorum bir blog yöneticisi tarafından silindi.

    YanıtlaSil
  7. Merhaba, ilk paragrafta anlattığınız hayat Şeklini okurken bile ınsanın içi sıkılıyor. Bir de o sekılde yaşayanların Allah yardımcısı olsun.

    Kanaviçeler ne de güZeller maasallah kızınıza

    YanıtlaSil
  8. Gençlere küçük mutlulukların hayat olduğunu anlatmanın bir yolunu bulmalıyız gibime geliyor. Benim kızım nihayet anladı. İnşallah diğer gençlere...

    YanıtlaSil