Bahar güneşi ruhumun kapılarını zorlayıp içeri girmeseydi. Ve orada yığılıp kalmış gam bulutunu dağıtmasaydı ben hala dünyaya küskün, kendimle boğuşacaktım.
Güneşin o tılsımlı ışınları beni yazma ve paylaşma uyuşukluğundan kurtarmışken bu süre içinde neler yaptım anlatayım.
Öncelikle vize için ikinci kez başvurduğum amerikan kosolosluğundan yine elim boş döndüm. Bu ülkenin insani yönünü anlamak imkansız. Ağır bir ameliyat geçiren kardeşimi ziyarete gidip bakımına yardımcı olamıyorum. Oradan istek,doktordan belge,yeşil pasaport hiçbiri vize için yeterli olmadı. Haliyle çok üzgünüm. Vardır bir hayır deyip teselli bulmaktan başka çıkar yol yok. Bu ikinci şoktan sonra dünya işlerine devam. Bu süreçte boyadıklarım terapi oldu.
Transfer tamamlamayla yenilediğim tepsim.
Şansım takı kutularından açıldı. Kendim için başlıyorum ama bakıyorum ki başka bir sahibi olmuş
Harika, ellerine sağlık :)
YanıtlaSilSiz de çok sevimli ve güzel işlerle uğraşıyorsunuz.
SilGönlünüzü ferah tutun, dua en büyük yardım... Duanız hem şifasına hem de eli ayağı olmuşcasına kolaylıklara vesile olur inşallah.
YanıtlaSilHepsi çok güzel, daha ne güzellikler göreceğiz buradan.
Ramazanınız mübarek olsun, hayra vesile olsun hepimize..
Dualar olmasa neye sarılır,nasıl ayakta dururduk? Duanın serinliğiyle ferahlıyoruz ancak. Ramazanın feyzinden nasiplenenlerden oluruz inşallah.
Sil